اخیرا «حسن» روحانی به صلح «حسن»بن علی با معاویه اشاره کرده وسخنان وی همچون آبی که به خانه مورچه ریخته شود همه را به جنب و جوش انداخته است.
حدود 12 سال پیش در مطلبی طولانی به صلح «حسن» و «محمد» و خیزش «حسین» علیه «یزید» اشاراتی چند داشته و با توجه به آن رویدادهای تاریخی پرسیده بودم «اصولی کیست»؟
ظاهرا، پس از گذشت 12 سال، جمهوری اسلامی تازه به این سوال رسیده، و ظالمان حاکم بر مردم شمشیر از رو بسته و علنا به یکدیگر می تازند.
به نظر من، این فقط ظاهر قضیه است. هر دو جناح «آخوند»، و به خوبی از متن توافقنامه و دلایل «حسن»بن علی برای تن دادن به آن توافقنامه مطلع هستند. رسانه های اصولگرا با اشاره به این جمله «امام حسن چون اکثریت جامعه خواستند صلح کردند»، در علن روحانی را متهم می کنند که به دنبال صلح با بایدن (در صورت پیروزی در انتخابات آمریکا) است. اما در خفا می دانند که پیام نهفته در این جمله، نکته دیگریست.
روحانی میخواهد بگوید «پا رو دُمم نذارین وگر نه میگم... حسن بن علی که راستی راستی امام بود، و نوه پیغمبر اسلام، از امیرالمومنینی و خلافت دست کشید و رفت پی کارش، خامنه ای و جانشین او که جای خود دارند خیلی وقت پیش باید می رفتند، و اگر مردم بگویند (مثلا در رفراندم) اصل ولایت فقیه باید حذف شود، «رهبر» هم باید تن به خواست اکثریت بدهد....»
ساده اینکه، چند هفته پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، و چند ماه پیش از نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری اسلامی در ایران، حسن روحانی با تبر صلح، ریشه ولایت فقیه را نشانه گرفته است.
بیهوده نیست که ذوالنور رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس اسلامی حسن روحانی را تهدید می کند که «اکثریت مردم با اعدام شما راضی میشوند».
علی ناظر
26 مهر 1399
27 اکتبر 2020