از روزی که ترامپ، و مشاورین نئوفاشیست او، به کاخ سفید راه یافته اند، «تنفر، تعصب و شرارت» در آمریکا روزافزون شده، تا به آن حد که مرکز اجتماع یهودیان در آمریکا مورد تهدید مستمر قرار گرفته است. روزی که نتانیاهو به کاخ سفید آمده بود تا بیش از آنچه قرار است به صهیونیسم برسد، را از ترامپ بگیرد، ژورنالیستی یهودی از ترامپ پیرامون حملات و شانتاژ علیه یهودیان آمریکا سوال کرد. ترامپ طبق معمول سوال را بی پاسخ گذاشت، اما نتانیاهو به یاری او شتافت و در مدح ترامپ گفت که هیچکس را به اندازه ترامپ و خانواده اش نمی شناسد که یهود دوست باشند. واقعیت اینست که داماد او یهود ارتدوکس است، و دخترش هم به این دین گرویده است، و بنا به این داده ها، ترامپ، قاعدتا، نمی تواند یهودستیز باشد؛ اما این واقعیت را نمی توان کتمان کرد که در یکماه گذشته، یهود ستیزی در آمریکا رو به افزایش است. از روز انتخابات، سیاهپوستان، بعد مسلمانان، و سپس ژورنالیست ها و حال، یهود ها مورد هجمه نژادپرستان آلترا راست، و نئوفاشیسم هستند.
چه ترامپ از جنس راسیست های یهودستیز باشد، و چه مثل کبک سرش را در برف کرده و روند رشد نژادپرستی و دگراندیش ستیزی و سرکوب مطبوعات که خود بانی و مشوق آنست، را نادیده بگیرد، واقعیت در صحنه از داستانی بسیار غم انگیز حکایت می کند؛ واقعیتی که خود ترامپ به آن اذعان دارد «این
تهدیدات غمگینانه به ما لزوم انجام کارهایی را یادآوری می کند که باید برای ریشه کنی تنفر، تعصب و شرارت انجام شود.». برخلاف آنچه ترامپ می انگارد و یا می خواهد القا کند، تفکر اطرافیان او، از جمله
استفان بنن (که می گوید «مطبوعات باید پوزه شان را ببندند») «ریشه»ی این «تنفر، تعصب و شرارت» را آبیاری می کنند.
یهود ستیزی، از قرن ها پیش در دستور کار بسیاری از حکومت های قرون وسطی در اسپانیا، فرانسه، آلمان بود، تا رسید به کشتار صبعانه یهودیان در دوران نازیسم. یهودستیزی سخنی تازه نیست، اما رشد یهود ستیزی در آمریکا که یکی از حامیان دائمی صهیونیسم بوده، جای تعجب دارد، و می تواند هشداری باشد به باورمندان دموکراسی در آمریکا و اروپا. اولین جرقه های نئوفاشیسم را در هلند، فرانسه و آلمان مشاهده می کنیم.
شایان تأکید اینکه، مخالفت با صهیونیسم مترادف با یهودستیزی نیست، چنانچه مخالفت با جمهوری اسلامی نباید مترادف با مسلمان ستیزی باشد.
شاد باشید
علی ناظر
3 اسفند 1395