از تکرار حرفهای همیشگی که 34 سال است می زنیم بگذریم. می دانیم که این رژیم و این اندیشه نه دموکراسی می فهمد و نه به رأی کسی احترام می گذارد. شرکت در این نمایش هم اگر در راستای تحمیق دیگران نباشد، حتما خودفریبی است. البته، برخی از رهبران سیاسی روی حضور رفسنجانی حساب باز کرده اند که شاید تغاری بشکند و ماستی بریزد.
اما نه تغاری می شکند و نه ماستی می ریزد، چرا که جمهوری اسلامی تابع یک سری قوانین شرعی و تصویب شده است، که این نظام را پابرجا نگاه می دارد؛ و تا زمانی که اندیشه حاکم حذف نشود، درب بر همین پاشنه خواهد چرخید.
امروز محمد یزدی، یکی از اعضای شورای نگهبان، که قرار است صلاحیت نامزد های ثبت نام شده را به لحاظ اسلامی و قانونی بررسی کند، آب پاکی روی دست خیلی ها ریخته است.
"محمد یزدی، عضو فقهای شورای نگهبان در خصوص انتخابات ریاست جمهوری و ثبت نامزد تعدادی از زنان برای یازدهمین دوره انتخابات گفت: "ده، دوازده خانم حضور دارند؛ یکی از آنها گفته که 'اگر من رییس جمهور شوم، نیمی از کابینهام خانمها و نیم دیگر آقایان خواهند بود'؛ مثل معروفی هست که کسی میخواست وارد روستایی شود، اصلا راهش نمیدادند وارد روستا شود، اما میگفت 'خانه کدخدا کجاست'!؛ قانون اجازه رییس جمهور شدن را به خانمها نمیدهد، حالا چطور این فرد ترکیب کابینه را هم مشخص کرده است؟"
حال، آیا اگر رفسنجانی بیاید این مشکل حل می شود؟ اگر حسن روحانی بیاید چطور؟ مشایی کجا قرار دارد؟
اگر پاسخ شما، مثل من، این است که سگ زرد برادر شغال است، پس اینهمه هیاهو پیرامون نامزد شدن رفسنجانی بر سر چیست؟
البته، اگر بخواهیم روی رفورم این نظام، و نه سرنگونی آن، متمرکز شویم، این انتخابات از اهمیت بسیاری برخوردار می شود.
علی ناظر
26 اردیبهشت 1392