«روز گذشته ایاد علاوی رئیس لیست العراقیه  و نوری مالکی با یکدیگر دیدار کردند. سخنگوی دفتر ایاد علاوی گفت هیأت دولت قانون شامل نوری مالکی, علی دباغ, خضیر الخزاعی و حسین شهرستانی و هیأت لیست العراقیه شامل دکتر اسامه النجیفی، محمد علاوی, و رافع العیساوی به ریاست ایاد علاوی بود.
تلویزیون الشرقیه گزارش داد: این دیدار در دفتر ایاد علاوی انجام شد و  نزدیک به دو ساعت طول کشید.
ایاد اعلاوی گفت این دیدار پروتکلی است. رحیم الشمری از دفتر علاوی گفت: در این دیدار به منصب نخست وزیری و ریاست جمهوری و رئیس پارلمان اشاره یی نشد و طرفین توافق کردند که دیدارهای بیشتری برای حل وضعیت سیاسی داشته باشند.
حسن السنید، عضو لیست نوری مالکی گفت: این دیدار پاسخ اخلاقی و سیاسی به دیدار دکتر علاوی بود. در این دیدار  نه در رابطه با سهمیه بندی صحبت کردیم و نه درباره محدوده حکومت در عراق. نه چیزی فروختیم و نه چیزی خریدیم و آنچه که درباره معاملات سیاسی صحبت شد صحت ندارد..  
خبرنگار تلویزیون العربیه، ۸تیر گفت: این دیدار بر اساس گفته منابعی در لیست العراقیه و منابعی در لیست دولت قانون که در این نشست بودند چیز جدیدی نداشته و بیشتر دوستانه بوده است … آنها تنها مسائل اصلی و عام را مطرح کرده اند و جزئیات را به عهده هیات های دو طرف سپرده اند که مشکلات فی مابین را حل کنند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی از دیدار ایاد علاوی و نوری مالکی گفت: هیچ کدام بعد از دیدارشان در رابطه با ملاقات اظهارنظر فورى نکردند…على دباغ سخنگوى نخست وزیرى، ملاقات انجام شده را ”مثبت و خوب ”توصیف کرد ولى تأکید کرد که به هیچ توافقى دست پیدا نکردند.»

++++++++++

جهت اطلاع در 6 فروردین 1389 نوشته بودم (خشنودی رژیم اسلامی، خشنودی آمریکا):

« در اخبار آمده که علاوی پیشی گرفته و تعداد کرسی هایش از نوری المالکی 2 تا بیشتر است، و ظاهرا این پیش افتادن می تواند به او امکان تشکیل دولت آینده عراق را بدهد.

تا اینجا به ما مربوط نیست. عراق کشوری مستقل است و سعی دارد خود را از شر نیروهای اشغالگر از یک سو، و تروریسم صادراتی رژیم اسلامی از سوی دیگر نجات دهد، تا شاید بتواند نفسی راحت کشیده و مردمش در صلح، آینده کشورشان را طراحی کرده و پایه های آن را بسازند.

آنچه که به ما، دوستداران نیروهای ایرانی که در مرزهای عراق و ایران ساکن هستند، و بخصوص ساکنین اشرف ، مربوط می شود، محدودیتهایی است که علاوی پیش روی خواهد داشت. وی، شاید، مجبور باشد بنا به داد و ستد های معمول سیاسی، بده و بستان ها و توافقات نانوشته ای با نوری المالکی داشته باشد. شناسنامه مالکی هم که برای همه روشن است، و روابط حسنه وی و خط فکری طرفداران او با رژیم اسلامی هم بر کسی پوشیده نیست.

آیا علاوی و مالکی ائتلاف خواهند کرد، و اگر چنین باشد، آیا همانطور که آمریکا و انگلیس برای خشنودی جمهوری اسلامی در فروردین81، بر سر ساکنین اشرف بمب ریختند، اینبار علاوی به خواست مالکی برای تکرار 7 مرداد 88 دیگری تن خواهد داد؟

پاسخ سخت است. واقعیت اما روشن است. علاوی دست نشانده آمریکا است، و نیروهای تحت فرمان مالکی، در جلوی چشمان نیروهای آمریکا، به اشرف حمله کردند و جنایتی وصف ناپذیر آفریدند.

با توجه به شکر آب شدن ظاهری روابط رژیم و آمریکا، آیا دوران مماشات غرب و جهانخواران به سر آمده است؟ من فکر نکنم. منافع آمریکا در خشنودی رژیم اسلامی نهفته است، و رژیم اسلامی از بودن ساکنین اشرف در عراق خشنود نبوده، نیست، و نخواهد بود. »