آزادي بيان و انديشه پيش و پس از سرنگوني
ويژه نامه فروردين
علی ناظر
ويژه نامهء فروردين ديدگاه اينبار به آزادي انديشه و بيان مي پردازد. در پي دعوت ديدگاه، برخي از ياران هميشگي ويژه نامه هاي ديدگاه با توجه به مبسوط بودن سوژه، به اختصار، شمه اي از ديدگاه خود را مطرح کرده، و به برخي از پرسش هاي زير و يا سوالاتي پايه اي تر پرداخته اند. پرسيده بودم که: «آيا برخورد عملي ما در ارتباط با آزادي انديشه و بيان پيش و پس از سرنگوني بايد يکي باشد؟ آيا شرايط کنوني و حاکم بر مبارزه، تعريف ما از آزادي انديشه و بيان را متفاوت با پس از پايان مبارزه مي کند؟ آيا مي توان آزادي انديشه و بيان را فراتر از زمان و مکان و شرائط تعريف کرد؟ اگر پيش از سرنگوني تعريفي مشخص از آزادي بيان و انديشه نداشته باشيم، آيا پس از سرنگوني آزادي در انديشيدن و بيان را از خود سلب نکرده ايم؟ اگر، به هر دليلي، پيش از سرنگوني در تعريف آزادي انديشه و بيان اغماض شود، آيا پس از سرنگوني مي توان انتظار نهادينه شدن آزادي انديشه و بيان را داشت؟ آيا دليل عمدهء مبارزه عليه استبداد آزادي انديشه و بيان است، اگر نيست هدف از سرنگوني چيست؟ آيا صحبت از آزادي انديشه و بيان در جهان ستمديده که فقر و کار و مسکن مساله روزشان است بحثي روشنفکرانه نيست؟» ويژه نامهء فروردين 1385 - ديدگاه [باز تکثير مطالب با ذکر منبع مجاز است]
فیس بوک
Yahoo
Google
Twitter
Delicious
دنباله
بالاترین
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان