خانم کلینتون در جلسه استماع «کمیته خارجی کنگره» ظاهرا به نقطه تصمیم گیری رسیده است، و یا شاید هم سعی دارد با جوابهای دو پهلو، آخرین چراغ سبز خود(این سبز همان سبز معروف است)  را به رژیم نشان داده و وارد معامله ای کلان بشود.

می دانم که ژورنالیستها باید بی طرف باشند، تحلیلی که ارائه می دهند از روی احساس و گمانه زنی نباشد، و باید از ارائه تحلیلهایی که بخواهد آینده ، مخصوصا در عالم سیاست، را پیش بینی کند، پرهیز کند، اما با تمام این وجود، نظر نگارنده برای دوماه آینده چنین خواهد بود:

به نظر من، و پس از شنیدن سخنان هیلاری کلینتون، بار دیگر به آنچه همیشه باور داشتم بیشتر مطمئن شدم. کمر این غول با شاخ و دم و بسیار خطرناک، بالاخره در حال خم شدن و شکستن است. مطمئن هستم که نام مجاهدین از لیست خارج می شود، طرح اروپا مورد پذیرش قرار می گیرد، و چشم دشمن و لابی هایش (معمم و مکلا) کور می شود.

اجازه می خواهم که تحلیل دیگری را هم ارائه کنم. اگر چنین نشود، و نیروهای عراقی به اوامر ولی فقیه گوش کرده و به اشرف حمله ور شوند، و دیگر بار تعداد دیگری از فرزندان خلق را وحشیانه بخاک و خون بکشانند، باز هم کمر غول بزودی شکسته خواهد شد. آمریکا چاره ای نخواهد داشت بجز حذف نام مجاهدین از لیست کذایی، و پذیرش طرح اروپا (و اسکان ساکنین در این کشورها).

بدین منظور و پیشاپیش، به مجاهدین، به یارانشان که ماه ها در تظاهرات بوده اند، و خانواده ساکنین اشرف تبریک می گویم (هر چند که از شب هنوز مانده دو دانگی).

شاد باشید

علی ناظر

7 آبان 1390