·       وقتی گزارش اخیر وزارت امور خارجه آمریکا هم رژیم اسلامی و هم مجاهدین که با این رژیم مبارزه می کنند را تروریست می خواند؛

·       وقتی دولت سراپا مجرم احمدی نژاد تنها دولتی می شود «كه به طور كامل در دنيا مشروعيت» دارد؛

·       وقتی 2000نخبه و کارشناس ایرانی مقیم خارج، برای چند دلار بیشتر به حضور احمدی نژاد می شتابند؛

·       وقتی شیرین عبادی «از وضعیت پیش آمده برای تعدادی از بهترین جوانان و خبرنگاران ایرانی» ابراز تأسف کرده و آن را ناشی « از بی توجهی مسئولان قوه قضائیه» ، و نه جنایت پیشه گی کلیت نظام اسلامی می داند؛

·       وقتی مسعود رجوی هر کس را که «با تحریم ها علیه این رژیم» مخالفت می کند، «یا سران شناخته شده این رژیم است، یا بدنه رژیم است، یا دم و دمبالچه رژیم» می خواند (نگارنده چندین نفر را می شناسد که با تحریم موافق نیستند، اما از حقوق مجاهدین در اشرف، و یا از حذف نام آنها از لیست تروریستی دائما دفاع کرده اند)؛

·       وقتی لاریجانی به زبان اشهدش می گوید که «امکانات (بمب اتم) را داریم»، ولی بازهم اوباما به دنبال متقاعد کردن رژیم است تا «با اعتمادسازی به جهانیان ثابت کند که به‌دنبال ساخت بمب اتم نیست و به‌دنبال برنامه صلح آمیز هسته ای» است؛

·       وقتی محافظان احمدی نژاد نارنجک دستی را ترقه می نامند؛

·       وقتی علاءالدین بروجردی رک می گوید « سوخت نيروگاه بوشهر ارتباطي با غني‌سازي ندارد»، اما رابرت گیبس ساده لوحانه اصرار می کند « ایران برای اینکه به دنیا ثابت کند به دنبال برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای است، باید از برنامه سؤال‌برانگیز غنی‌سازی خود دست بردارد.»

·       وقتی متکی می خواهد «غرب را به خاطر تحریم‌ها پشیمان» کند و آمریکا را به « یک درگیری بسیار گسترده» تهدید می کند، اما ژنرال «جیمز جونز» مشاور امنیت ملی اوباما چراغ سبزمی زند که «احتمال ديدار اوباما و احمدي‌نژاد وجود دارد»؛

·        ....

·       وقتی جای ظالم و مظلوم عوض می شود، وقتی «اصول» نادیده گرفته می شود، وقتی به دختران و پسران جوان در زندان تجاوز می شود تا برای همیشه به گوشه ای منزوی پناه ببرند، وقتی تاریخ شروع کشتار 67 الویت پیدا می کند، و قاتل جان سالم به در می برد، وقتی قهرمانان به طناب دار سپرده می شوند؛ وقتی رژیم نوار سازی کرده و «اعترافات» منسوب به سکينه محمدی آشتيانی را از تلویزیون اسلامی پخش می کند؛ وقتی اعتماد «عنصر اجتماعی» به حداقل می رسد؛ وقتی جهانخواران و مرتجعین همکاسه می شوند؛ و وقتی رهبر جنبش رهبری نمی کند؛

درچنین دوران بلبشو و بی در و پیکری است که اکبر گنجی "قهرمان آزادی مطبوعات جهان" می شود.

علی ناظر

23 مرداد 1389