[تاریخ ارسال: 10 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: غلام اشرفی]  [  ]  
یک جای این مقاله که از خواجه نصیرالدین طوسی صحبت شده، اگر نبود بهتر بود. خواجه نصیر از بزرگترین ریاضییون و منجمین دوره اسلامی بود و اگر بعد از فتح الموت بدست مغولها و پس از سالیان دراز که با اسماعیلیان بود، مصلحت را در این دید که با هلاکوخان مغول و پسر هلاکو (ابا خان)کنار بیاید، کار به غایت درستی کرد. چون وجود او مانع وحشی گری های بیشتر مغولان شد. او بود که مانع آتش زدن کتابخانه بزرگ اسماعیلیان شد و مغولان را حتی تشویق کرد که به فکر کارهای درستی مثل رصدخانه مراغه بیافتند. کمک و همدلی او در فتح بغداد و ریشه کردن ظلم عباسیان هم کار درستی بود و جای دقت دارد.   

[تاریخ ارسال: 06 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: سارا كسروي]  [  ]  
براي من هنوز مبهم است كه چرا مسئولين ديدگاه مطلبي كه در اين خصوص نوشتم را درج نكردند؟
چند نكته و درد دل را مي خواستم مطرح كنم: ديدگاه امكاني را فراهم كرده است كه نيروهاي سرنگوني طلب در راستاي مبارزه خود در يك ارتباط متقابل به امر آموزش هم بپردازند. آندسته از دوستاني كه امكان آموزش در زمينه كار تحقيق و نوشتن مقالات اجتماعي داشته اند واقفند كه چه پارامترهائي را بايد استفاده كرد تا مطالبشان قابليت اتكاء, و تعميم داشته و معتبر باشند, اين موارد وقتي رعايت نمي شود محتواي نوشتار از اين زاويه فاقد اعتبار مي شود. اين موجب آن خواهد شد كه دوستاني كه مطلب مي نويسند زحمت كشيده مطالعه كافي داشته باشند. مثلا مقوله شاهنامه فردوسي در ظرف مكاني و زماني خود قابل ارزيابي است بكارگيري آن براي تشريح عمل فردي كه با دشمن دوست شده سنخيت ندارد. رعايت چنين چارچوب هائي جلوي خيلي دعواها را مي گيرد و مي شود وارد بحثهاي محتوائي و آموزنده شد. شما مثلا مقالات گاردين, اينديپندنيت, اكونوميست و سان را در كشور انگلستان مطالعه بفرمائيد تفاوتها بروشني آشكار هستند. فكر مي كنم اين يك مسئوليت همگاني است كه كمك كنيم تا سطح مناسبات و بحث هايمان ارتقاء يابد. ساده ترين شكل برخورد اين است كه گفته شود كه اين خانم خيانت كرده و تمام. آقائي هم كه اين مقاله را نوشته قصد كم رنگ كردن اين مسئله را داشته...ما هر چه همبسته تر باشيم امكان حفظ مرزبنديها و خطوط سرخ تضمين بيشتري پيدا مي كند. گاها تصور مي كنم كه كلمات هستند كه با هم ارتباط برقرار مي كنند نه انسانها. آقاي همنشين بهار تا آنجا كه من دريافت كردم يك فرد سرنگوني طلب هستند, اين مطلبي هم كه نوشته اند, راستش غيرت بنده را جوش آورده, چون عميقا با آن مخالفم , در رابطه با خيانت كه نبايد تعارف كرد. براحتي مي شود عصبانيت خود را تخليه كرد. اما آقاي همنشين بهار يك انسان است كه سرنگوني طلب هم است, بهاي تنظيم رابطه با انسان حكم ديگري را طلب مي كند, اگر في الواقع به نظرگاه خود اطمينان دارم بايد مسئولانه برخورد كرده و كمك به تصحيح نظراتشان از زواياي مختلف بكنم. سود تشتت در ميان مردم و دوستان را دشمن مي برد. در اين خصوص حرف براي گفتن زياد است.   

[تاریخ ارسال: 06 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: حسام غلامرضائی]  [  ]  
نوشته اقای بهار خواندنی است.برخورد خاص بی منطقان را نکنیم و قضیه مرحوم ضیا هشترودی با مسافرت فریبا هشترودی نباید قاطی بشود.هشتاد و پنج سال قبل اقای ضیا هشترودی اینکار را کرده ولی حالا دارد قضاوت می شود.اگر اینطور است خوبست مسئله بیست و هشت سال قبل را که عکسهای چند متری ایه الله خمینی در کنار عکس آقای رجوی در بالای ستادهایشان اویزان بود و ایه الله خمینی را درنشریه مجاهد مجاهد اعظم!! لقب می دادند را هم قضاوت بکنید.رضاشاه بهتر بود یا ایه الله خمینی؟ کار آقای ضیا هشترودی بیشتر بد بود یا کار مجاهدین.در آغاز به حکومت رسیدن افراد خیلی ها از حول حلیم توی دیگ می افتند.منجمله شاید اقای ضیا هشترودی و مجاهدین با این تفاوت که کار ضیا هشترودی احتمالا صادقانه بوده ولی خوبست مجاهدین توضیح بدهند که چرا یک ملای بقول خودشان خونخوار و مرتجع را که قبل از پیروزی وضعیت این ملا هم برای آنها مشخص بوده که مرتجع است مجاهد اعظم می گفتند؟؟ چرا در نشریات و تلویزیون وقتی می خواهند مسائلشان را توضیح بدهند به شیوه حزب کمونیست شوروی تصویرها را روتوش می کنند و فقط عکس جناب رجوی در دست تظاهر کنندگان دیده می شود؟؟؟گویا رهبر انقلاب ضد سلطنتی آقای رجوی بوده است. چراایشان نمی خواهند قبول کنند که حقیقتها را نباید بپوشانند و باید همانطوری که از محاسن خودشان همیشه می گویند و اقای رجوی را بزرگترین انقلابی تاریخ و خانم رجوی را مهر تابان می دانند حاضر نیستند یک ذره بپذیرند که اشتباهاتی هم داشته اند و وقتی هزار بار اشتباهات دیگران را یاد آوری می کنند و جنازه اقای ضیا هشترودی ورضاشاه دوباره تشریح می شود یکبار هم بپذیرند که کمی خودشان تشریح بشوند.من از آقای همنشین بهار بخاطر نوستن این مقاله تشکر می کنم و معتقدم که انتقادی متوجه مرحوم ضیا هشترودی نیست زیرا او مدح رشاشه را کرده بود و نه مدحآیه الله خمینی را.   

[تاریخ ارسال: 06 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: رحمت موسوی زاده]  [  ]  
دوست گرامی، بزرگان ایران را یک به یک دراز می کنی، تلگرافی، بدون این که شرایطی که در آن قرار داشتند را تشریح کنی تا قضاوت منصفانه ای راجع به آن ها صورت گیرد. به طور خاص منظورم نصیر طوسی است. قضاوت در مورد او که به خدمت هلاکوخان مغول درآمد تا او را به برچیدن بساط خلافت بغداد ترغیب کند و موفق هم شد. آیا می دانی که بنابر تحقیقات جدید تاریخی، خلیفه وقت عباسی، در تشویق و تحریک چنگیز خان مغول برای حمله به ایران نقش اساسی داشته است؟ چنگیز در 624 هجری سقط شد و پسران اش بر ایران ویران شده حکومت می کردند . هلاکو نوه چنگیز (پسر تولی)در زمان حکمرانی برادرش منکوقاآن سلطنت منحوس اش را بر ایران آغاز کرد و سلسله ایلخانیان را بنیاد نهاد.
معاصر او نصیر طوسی در زمینه دین، اخلاق و سیاست 190 اثر از خود برجای گذاشت. او هر سه این سه قلمرو را به دنبال "مدینه فاضله" ( که معتقد بود: "مدینه فاضله اجتماع قومی بود که همت های ایشان بر اقتنای خیرات وازاله شرور مقدر بود" ) در نوردید و سرانجام ورود به عرصه سیاست را شیوه مناسبی برای رهایی مردم یافت. به خصوص که تجربه شخصی بسیار منفی هم از خلیفه عباسی - المستعصم باله - داشت. چرا که کتابی را که حاصل بیست سال تحقیق او بود، در مقابل چشمش به آب دجله انداختند.او که به چشم خود بار دیگر گوشه ای از رفتار ضد انسانی و ضد ایرانی خلفای اسلامی علیه ایران و ایرانی را به چشم می دید،عزم اش برای رفتن به عرصه سیاست جزم تر شد، و پس از بازگشت به زادگاهش - طوس - در خراسان، کارش را با دبیری در دربار حکمرانان کوچک (ناصرالدین محتشم قهستان ) شروع و سرانجام با پشت کار و درایتی شگفت آور،به هدف اش که وزارت هلاکوخان بود رسید که به قول خودش "هیچ کار سخت تر از وزارت سلطان نبود" و مخاطرات جانی برایش داشت. اما هدفش چیزی نبود جز برکندن ریشه خلافت پانصد ساله عباسی از ایران. او به عنوان یک ایرانی آزاده می دید که این خلافت پراز نکبت چه بر سر وطن اش ایران آورده، او به عنوان یک روشنفکر آگاه و اهل تحقیق و قلم، به خوبی از سرکوبی های خلفای اسلامی علیه جنبش های آزادیخواهانه و فرهنگ ایران زمین آگاهی داشت و به خصوص او به خوبی اطلاع داشت که این خلیفه عباسی بود، که از ترس انقراض حکومت ضعیف شده اش به دست ایرانیان، مغول را برای به توبره کشیدن خاک ایران ترغیب نمود. نصیر طوسی به مهاجمین جدید متوسل شد تا ریشه دشمن ایران ویران کن قدیمی را برکند. طبیعی است که او می بایست برای این انتخاب سخت و پیچیده بهایی می پرداخت، که گوشه کوچکی از آن رادر این حرفش در باره چنگیز می بینیم. ما می توانیم از این سخنان اجباری او انتقاد کنیم، ولی یادمان باشد که کسی که ریشه خلافت عباسی را کند - خلافتی که یعقوب ها، سنبادها، بابک ها و ابومسلم ها و هزاران ایرانی آزادیخواه را درو کرده بود - فقط و فقط نصیر طوسی و آن هم یک نفره و به ابتکار خودش برکند! این موفقیت بزرگ میهنی را تاریخ فقط و فقط به نام این فرزندایران زمین ، به تنهایی، به ثبت داده است. جالب است که بسیاری از میانه بازها و مصلحت اندیش های خائن، هلاکو را از اعدام خلیفه باز می داشتند ( که خلافت پابرجا بماند) و گفته می شود هلاکو نیز دچار تردید شده بود که باز این نصیر طوسی بود که با درایت هلاکو را به نابودی خلیفه و خلافت قانع کرد.
من به هنگام مطالعه این بخش از تاریخ، احساس می کنم که خواجه نصیر به هنگام اعدام خلیفه جنایت پیشه عباسی، یاد هم میهن و هم دیار قهرمانش ابومسلم را از خاطرش گذرانده که در همین بارگاه خلیفه به دست اجداد او (منصور دوانیقی) ناجوانمردانه قطعه قطعه شد و آرزوی آزادی وطن را با خود به گور برد و بی تردید لبخندی از رضایت بر لبان خواجه نشسته است. برخی تاریخ نویسان معتقدند نصیر طوسی علاوه بر برانداختن خلافت پانصد ساله عباسی، هدفش از رفتن به دستگاه هلاکو یکی هم این بود که روی آن ها تاثیر مثبتی بگذارد برای خونریزی و ویرانی کمتر و خلاصه آدم کردن آن ها که تا حدودی نیز به این کار موفق شده است. به نظر من او خوب می دانست که مغول نمی تواند در ایران ریشه کند ( و نکرد ) و باید به هر قیمت شده ریشه دشمن اصلی مردم ایران (خلافت عباسی ) را کند. او به این راه رفت. ما چه قضاوتی در باره او داریم؟   

[تاریخ ارسال: 05 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: شایان]  [  ]  
در مورد رفتن خانم فریبا هشترودی به تهران و گپی که با پسر هاشمی نژاد و شرکایش، زده، دو جور برخورد میشه کرد. یکی اینکه با گفتن چند کلمه خائن و مزدور و پست فطرت و بی شرافت...و چاشنی کردن چند مثال از دوران فاشیسم و یا، رضا خان ميرپنج قزاق...، قال قضیه را کند، یکی هم این است که با نگاه دقیق تر به مسئله آنرا آنالیز و کند و کاو نمود. برخورد اول درست همان چیزی است که گردانندگان آن ملاقات آرزو دارند تا رجس و پلیدی خودشان را به وسیله آن بپوشانند و فریبا هشترودی را هم بیشتر به لجنزار خودشان بکشانند. روش دوم اصالت را به ظلمت درون آدمی نمیدهد و ضمن اینکه نامبرده را زیر ضرب میگیرد که حتا به خاطر جشن صدمین سالروز تولد پدرش (پروفسور محسن هشترودی) نیز، دیدار وی با دشمنان مردم ایران توجیه بردار نیست، وی را از اینکه مداح رژیم بشود و قلمش را آلوده کند، برحذر میدارد. به نظر من در مقاله سندان ستمگران و...محمد ضیاء هشترودی، روش دوم برجسته شده و به همین دلیل ارزش دارد.ضمن اینکه حرف اصلی مقاله نه چرخش فریبا هشترودی از شورای ملی مقاومت به رژیم، بلکه بیان و توضیح این مسئله است که نمیشه با برداشتهای امروز که خودمان صحت آنرا امضاء کرده ایم، سراغ واقعیت های دیروز رفت و داوری سنجیده هم کرد. در اینصورت حافظ و شکسپیر و ملک الشعرای بهار و...همه و همه، ول معطلند!
  

[تاریخ ارسال: 05 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: شهره مهاجر]  [ muhaajer40@yahoo.com ]  
کجای کاری حضرت همنشین بهار !؟
پسر نوح با بدان بنشست - خاندان نبوتش گم شد.
حالا خانم هشترودی با 20 سال سابقه ضد رژیمی. از کشوری آزاد . به دامن شیطان پیوست. و بقول خودتان باقابیلیان نشست.داری با بافتن آسمان و ریسمان . ننگ این خیانت عظیم را با رنگ لفاظی
پاک میکنی !؟این خانم با این عمل ننگین و خائنانه شان . روان شهیدان خلق را آزرده و به قبور مطهر زنان آزاده شهید . خانم فروهر و خانم دکتر زهرا زیبا کاظمی لگد زده اند و جگر زن آزاده کرد . سرکار دکتر رویا طلوعی را که مورد تجاوز قرار گرفته است را سوزانده اند.لطفا کمی از کرسی درس آموزی دور شوید و با بازی با کلمات . گناه خائنان را کمرنگ جلوه ندهید...   

[تاریخ ارسال: 03 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: البرز]  [  ]  
به جز نوشته خوب آقای هزارخانی،(وهمین مقاله) آنچه بقیه در مورد خانم هشترودی نوشتند بسیار بسیار سطحی بود. نکته مثبت مقاله (سندان ستمگران، و... محّمد ضیاء هشترودی یکی این است که بر خلاق مقالات شورائی ها و طرفدارانشان، خالی از تهمت و فحاشی است،و از همین رو روی دوست و دشمن اثر می گذاردو خوشبختانه آنچه برجسته شده شبیه سازی های غلط آقای روحانی است.   

[تاریخ ارسال: 03 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: peyman]  [ peyman@yahoo.de ]  
با سلام به همنشین بهار

مسئله کپک زدن و فساد نیست. کسی او را جلاد خطاب نکرده است. من تصور میکنم که خانم هشترودی فرصت طلبی بود که در دقیقه نود برید و خود را به دژخیم فروخت. مگر نه اینکه پیکر مام وطن سراسر خونین است؟ مگر نه اینکه این قوم آدمخوار نابود کننده کلمه و قاتل فکر است؟ خوب بود این خانم که بنظر حقیر سراسر فردیت است در فرنگ گوشه عزلت میگزید یا در بهترین حالت به جنگ رژیم میرفت. حتی اگر هیچ انسانی در جهان حاضر به مقابله با قوم عجوج و مجوج نبود. خانم لنی رایفن شتال که در آلمان هیتلری فیلم برای دیکتاتور میساخت هیچوفت نتوانست این لکه ننگ را را از خود بزداید و بعد از آزادی این کشور فیلمی بسازد. این خانم بسیار هنرمند و باذوغ است. آب هفت دریا نیز برای تطهیر این دو بانو کافی نیست   

[تاریخ ارسال: 03 Feb 2007]  [ارسال‌کننده:  احمد رضا]  [  ]  
به عنوان یک ایرانی مهاجر از ظلم آخوند معتقد ستم که فریبا هشترودی مرز بین مردم و ملا را متاسفانه طی کرده ولی فکر می کنم دیگر کافی هست که اینقدر بر سر و کله این خانم زده میشود!خصوصا که خود او هم بجز حضورش در سایت هابیل چیزی نگفته و فعالیتی نداشته هست.اگر حرفی هست زده شده بخصوص که حتی ملا هم زیاد او را مطرح نکرده است.خلاصه خوب نیست که اینقدر نوشته شود و او هم که جواب نمیدهد که چرا رفته است؟   

[تاریخ ارسال: 03 Feb 2007]  [ارسال‌کننده: شهرام فاضل]  [  ]  
فریبا هشترودی هر که بوده اکنون با دشمن ضد بشری و جنایتکاران همراه است و همراهی با دشمنان مردم ایران مطمنا نمی تواند دوستی مردم ایران باشد! او به عمق چاه سیاهی سقوط کرده است. او به سپاه پلیدی پیوست و باید او را اکنون دشمن دانست. نزدیکی و یا دوری او از شورای ملی مقاومت مجاهدین هیچ تغیری در ماهیت فعلی او نداشته و مردم ایران خیانت او را در پایمال کردن آرمانهای انسانی با دوستی با دشمنان بشریت نخواهند بخشید. فریبا هشترودی اکنون یک بیشرف خودباخته می باشد. او ننگ ابدی را برای خود کسب کرده است!